قدس آنلاین- گروه استانها- مریم کروشاوی؛ هنگامی که کف گیر بزرگترین رودخانه جهان به ته دیگ خورد و صدای تشنگی گوش خراش آن در کشور پیچید، وضعیت به شدت قرمز استان خوزستان را فریاد می زد. زمانی که مردم حلقه حیاتی برای نه به انتقال آب کارون گرفته بودند، عده ای از بخیل بودن مردم خوزستان شاکی شدند، غافل از اینکه این مردم چنین روزهای بی آبی کنار بزرگترین ذخائر آبی را می دیدند و بوی پیش روی آب شور خلیج فارس به دلیل پایین آمدن سطح آب شیرین به مشام آن ها خورده بود. کاش ماجرا به تشنگی و نبود آب ختم می شد، اما می بینیم که آژیر قرمز شوری آب نواخته شده است.

خرمشهر در آب نمک خوابید

حال که مردم آبادان وخرمشهر از شوری غیر قابل تحمل و غیر قابل شرب آب مینالند برخی مشاغل با مشکل دیگری از پس وجود این معضل دست و پنجه نرم می کنند که آینده کاری آنها را نیز به خطر انداخته است.

در این باره یکی از پزشکان خرمشهری می گوید: نگاه اغلب جامعه به این موضوع تنها به شوری آب و نتوانستن مصرف آن رسیده، اما اگر بخواهیم به عواقب آن حتی در صورت مصرف نکردن چنین آبی بپردازیم، بی شک به نتایج منفی تری خواهیم رسید. آب خرمشهر چند هفته ای است که جای خود را به آب نمک داده و همین مدت زمان هم برای ایجاد بیماری های مختلف برای اهالی شهر کافی بود.

جمال فلاحت پور می افزاید: شمار افرادی که به فشار خون مبتلا بودند و اکنون به مرز خطررسیده اند افزایش پیدا کرده، حال بماند که در نابودی پوست، مو و حتی استخوان های افراد بر اثر تماس آب که دارای میزان فراوان نمک غیر طبیعی است، چه آسیب های جدی می رساند.

او خاطر نشان می کند: از طریق رسانه ها اعلام شده که ای. سی آب به ۱۶ هزار رسیده، اما اگر به میزان خرابی تجهیزات پزشکی خود دقت کنیم به جرات می توانیم بگوییم که ای. سی آب بالای دو هزار است. آب شرب حتی بدون اینکه مصرف خوراکی شود در حال آسیب رساندن به تجهیزات شهر هستند، چه ما و چه مشاغل دیگر مانند پرورش ماهی آب شیرین و... بی شک خواستار بهبود این وضعیت هستیم.

دنبال مقصر نباشیم و مشکل را حل کنیم

این آشفته بازار مختص یک حرفه نیست و به راحتی می توان افراد بسیاری را پیدا کرد که از پایین کشیدن کرکره های محل کسب خود بگویند. محمد صالحی که تصفیه خانه آب کوچکی در گوشه یکی از مناطق خرمشهر دست و پا کرده این روزها از کسادی بازار خود صحبت می کند و می گوید: دلایل شوری آب هرچه باشد باید تا یک جایی به پایان برسد، همیشه ملتی بودیم که به دنبال مقصر می گشتیم تا خود را تبرئه کنیم، اکنون مردم نیاز دارند تا از شر این روزها خلاص شوند. آب اکثر شهرهای خوزستان خوب تصفیه نمی شود و بدون تصفیه های خانگی قابل شرب نیست، اما اکنون حتی دستگاه های تصفیه کننده ای که در اختیار دارم و از طریق آن ها امرار معاش می کردم نیز پاسخگوی این حجم از شوری آب نیستند.

او ادامه می دهد: بعد از خراب شدن دستگاه های تصفیه، علاوه بر آجر شدن نان خود، دبه به دست در صف آب همراه مردم ایستادم، یعنی همان کوزه گر از کوزه شکسته آب خوردن است؛ من نیز با این شرایط حاکم بر وضعیت آب نمی توانم دستگاه های تصفیه کننده خود را که تا هفته قبل دو بار آن ها را تعمیر کردم  باز هم با ریسک کردن راه بیاندازم و چیزی عایدم نشود. اعتراضی هم اگر رخ می دهد از سر ناچاری و رسیدن به بن بست است، زیرا مردم برای خود نماینده هایی در دولت دارند، هنگامی که شرایط بهتر نشود، مردم تحمل خود را از دست می دهند و خود وارد میدان می شوند؛ پس نباید این مردم به بن بست رسیده را خرابکار بنامیم.   

 مطالبات مردم را سیاسی نکنید

 صف طولانی از مردم دبه به دست در هوایی گرم و خشک، سکوتی که با تشنگی همدست شده و حاکم فضا، انتهای آن صف طویل و عریض تانکر آبی در حال چکه کردن است که به انتهای موجودی رسیده و چشم دل نگران مردم در آخر صف، خبر از ناامیدی می دهد. این صحنه ها نا آشنا نمی مانند، ادامه دهید تا اسکار بگیرید، اسکار مقاومترین مردم جهان زا؛ یک شهروند آبادانی با تایید این موضوع، بیان می کند: مشکل ما نبود آب شرب است اما عده ای برای تار کردن ماجرا و سرگرم کردن مردم در حال سیاسی کردن ماجرا هستند اما با این روش تنها مردم هستند که فراموش می شوند. با تداوم این وضعیت عملا من به عنوان یک کشاورز باید قید کار را بزنم و خانه نشین شوم، کسانی که این بحران را ایجاد کردند خرج خانواده من را می دهند؟ دولت قول بهبود وضعیت تا ۱۵ روز دیگر را داده اما آن ها حتی در این مدت زمان هم تحمل بی آبی را دارند؟ آن هم سر کردن با آبی که نمی توان به آن دست زد.

احمد جمیلی بیان می کند: چرا در کنار بزرگترین منابع آبی، باید تشنه بمانیم و هرروز بعد از صف های طولانی آب، دست خالی نزد خانواده خود بازگردم؟ همانطور که من از دولت جواب می خواهم، فرزندانم از من به عنوان یک مسئول مطالباتی دارند که در این روزها آب اولین مطالبه آن هاست. بدون آب کدام بشر تاب زندگی آورده که مردم خوزستان دومین نسل آن باشند؟ گویا وضعیت ما از خرمشهر به مراتب بهتر است اما این دلیل نمی شود که مردم آبادان فراموش شوند.

تب، مرگبار آب

چشم در چشم مردم شدن و صحبت کردن از دلیلی که علت شوری کام مردم نیست، شجاعت وجدان می خواهد. نماینده مردم خرمشهر می گوید مشکل شکستگی لوله های آب از مبدا حل شده فقط کافیست مردم آب خانگی خود را باز کنند تا شوری آب خارج شود و این در حالی است که مسئولان استانی قول بهبود وضعیت آب شرب را تا دو هفته دیگر داده اند که تناقض میان این دو وعده و حرف مردم را بیش از هر زمانی عصبی کرده است.

کاش شهر بعدی غرق در بی آبی، شهر دیگری نباشد و وضعیت موجود  به مرگ گرفته نشود تا به تب راضی شود؛ درست مانند وضعیت مسمومیت آب رامهرمز که شرایط نگران کننده و ترس از باز کردن پرونده ای جدید را ایجاد کرده است.